Terminal List: Dark Wolf is de nieuwe Prime Video-prequel die teruggrijpt naar de wortels van Jack Carr’s universum. Waar het eerste seizoen van The Terminal List een mokerslag van complotten, paranoia en kogelregens was, gaat Dark Wolf nog dieper het morele moeras in. Chris Pratt zette toen een getraumatiseerde Navy SEAL neer die ontspoorde in een wraakengel, maar hier verschuift de focus naar Ben Edwards (Taylor Kitsch). Het resultaat is rauwer, dreigender en minstens zo meeslepend.
Dark Wolf voelt niet als een overbodig zijpad, maar als het fundament van de nachtmerrie die in seizoen één losbarstte. Dit is geen terugblik voor de vorm, maar een keiharde herkomstgeschiedenis die laat zien hoe mannen gebroken en gevormd worden in een wereld waarin macht en geweld de dienst uitmaken. Nu te zien op Prime Video
Macho met een randje
Ja, Dark Wolf is macho. Het stikt van de testosteron-drenkende dialogen over bureaucraten die “mannen zoals wij” tegenhouden om “de vrije wereld te redden”. Subtiliteit moet je niet zoeken – dit is geen John le Carré, dit is eerder een spierbundel die filosofeert met een geweer in zijn hand. Maar eerlijk is eerlijk: soms werkt dat. Er zit een rauwe charme in het compromisloze geweld en de zwart-wit-tegenstelling van ‘goede’ Amerikanen versus ‘monsters aan de poort’.
De Variety-recensie noemde dit simplistisch, maar ik zie het meer als een bewuste keuze. Dit is geen politieke verhandeling, dit is een mythologie. Het idee dat mannen met wapens de wereld dragen, ongeacht de collateral damage. Een moreel grijs gebied, jazeker, maar wel één dat spannend wordt uitgespeeld.
Actie met impact
De actie in Dark Wolf varieert van gespierde shootouts tot een verrassend sterke hand-to-hand fight scene die echt blijft hangen. Explosies zijn er genoeg, soms misschien te veel, maar de intensiteit werkt. Prime Video’s productie is strak en filmisch, met Europese steden als achterdoek en een beklemmende sfeer die goed aansluit bij de paranoia uit seizoen één.
Taylor Kitsch draagt de show met gemak, en krijgt rugdekking van een solide cast, waaronder Tom Hopper en Robert Wisdom. Chris Pratt verschijnt nog even in de eerste en laatste aflevering, vooral om symbolisch de fakkel door te geven. En eerlijk: het is verfrissend om te zien dat Kitsch meer gewicht in de schaal legt dan Pratt ooit deed.
Van serie naar saga
Waar seizoen één draaide om wraak als persoonlijke kruistocht, voelt Dark Wolf meer als een politieke thriller vermomd als actiefilm. Het gaat over CIA-operaties, Mossad-samenwerkingen en de vraag of het doel de middelen heiligt. Natuurlijk, veel nuance wordt overschreeuwd door machismo en explosies, maar dat is precies wat dit tot een guilty pleasure maakt.
En belangrijker: het maakt van The Terminal List geen losse hit, maar een doorlopend universum. Prime Video bouwt hiermee aan een saga die misschien niet de subtiliteit van Shōgun of Slow Horses heeft, maar wel een onmiskenbare aantrekkingskracht.
Dark Wolf is rauw, macho en moreel ambigu, maar juist daardoor meeslepend – een prequel die het fundament legt voor een serie die inmiddels een saga aan het worden is.
